اخیرا نام سینما که به گوشم می خورد هوای دلم ابری می شود ، ناجور.
دلم می گیرد وقتی می بینم پیکر سینمای ما یک گوشه ، اینچنین بیمار و نیمه جان افتاده در حالیکه هیچکس حتی سر سوزنی از توجه خود را شامل حالش نمی کند.
دلم به شدت می گیرد وقتی به جای مهرجویی ها و تقوایی ها، لمپن هایی همچون مسعود ده نمکی فیلم می سازند.
دلم می گیرد وقتی در آخرین جشنواره ی فیلم فجر، جای خالی آقای بازیگر( استاد عزت الله انتظامی) را در آن ردیف اول سالن به طرزی زجر آور احساس می کنم. انگار بی صاحب میشود به یک باره این سینما، بی کس و کار، بی بزرگ تر.
دلم می گیرد وقتی حق به حق دار نمی رسد. وقتی بهداد ها به سان جشنواره های ( بخوانید خیمه شب بازی های) پیشین صبوری می کنند و دست خالی به خانه باز می گردند تا سیمرغ- هایشان در دستان مهدی فقیه ها جا خوش کنند!
اصلا همان بهتر که امثال علی حاتمی، خسرو شکیبایی و فریدون گله نیستند تا شاهد این روز ها باشند.
دلم خیلی گرفته. گرفته دلم از این سینما که دچار چنین بیماری مهلک و لا علاجی شده. مرض قند گرفته انگار این سینما، تومار مغزی شاید هم.
به راستی که یاد هامون ها، باشوهای کوچک، کاغذ های بی خط ، روسری های آبی و دندان های مار به خیر...
پی نوشت: دلم اونقدر پره از این سینما که حتی جشن نسبتا گرم خانه ی سینما هم نتونست تاثیری در من به وجود بیاره.
آیا استاد سید جلال الدین آشتیانی را می آیا استاد علامه سید جلال الدین آشتیانی را می شناسید؟
آیا برای شما هم سوالات مختلف در مورد وجود عالم هستی مطرح است؟
آیا دوست دارید از آخرین خبرهای علمی و مذهبی آگاهی پیدا کنید؟
آیا می خواهید آخرین اطلاعات پذیرش دانشگاه ها و بورس ها را در اختیار داشته باشید؟
پس فرصت را غنیمت بدانید
سایت علمی مذهبی جلال الدین رایگان عضو می پذیرد
سلام .ممنون که سر زدید.سینما کشور اسلامی که فیلم اسلامی (مطابق با مبانی اسلم )نمی سازد اصلا جایی برای بحث و همایش و غیره و ذلک ندارد .اصلا محلی از اعراب ندارد.چرا پول کشور اسلامی تو جیب یه عده ...... برود.من با سینما مخالف نیستم و اتفاقا خیلی هم از فیلم خوشم میاد(حتی جوری که تو خوابگاه دانشجویی هفته ای حداقل 4 فیلم میبینم) اما اگه سینما ما بخواد اینطور پیش بره به سرانجام نخواهد رسید.
ممنونم به خاطر نظرتون
به هر حال هر دم از این باغ بری میرسد.......
امیدوارم دولت ایناهم به سر بیاد
اوضاع خراب تر از این حرفاست شیرین جون.
خانه از پای بست ویران است...
ولی من فکر می کنم هنوزم جای امیدواری هست !
ماه قبل ۴۰ سالگی و هفت دقیقه تا پاییز رو داشتیم، درسته کمه ولی به هر حال ماهی دو تا فیلم خوب هم غنیمته ...
هرچند من بعد از اون جشنواره ی کذایی فیلم فجر دیگه پامو تو سینما نذاشتم ولی امیدوارم همینطور باشه که تومی گی.
نثر این پست رو خیلی دوست دارم ... بااینکه آدم رو بد جوری یاد اون روز خیمه شبازی جشنواره میندازه ولی بارها خوندمش.
مرسی سولماز جانم.
وای اون روز چقدر عصبانی بودیم جفتمون...! یادته؟
همین فردای فردا که نه ولی درست میشه .
یعنی الهی من قرررررررربون تو برم که همیشه از کیمیایی ( مخصوصا گوزن ها ) یه مصداق داری!
(دوستان! ایشون برادرم هستند!)
اوضاعمون خراب خراب...سینمامون وکارگرداناش ... کنکورو قبولیاش ... دانشگاه و استاداش ... مملکتو ر....ش(برا جلوگیری از فیلتر شدن)خلاصه همه چی دیگه اینم سینماش که از توش تاکسی نارنجی و ده رقمی و صد تا فیلم دیگه مثل اینا در میاد.خدا بهمون رحم کنه!
ده رقمیو خوب اومدی!
ایشالله...
چه کردند با این هنر..... به قول شما سینما شده بیمار نیمه جان...با آن فیلم های به ظاهر کمدی
من بشدت فیلم های ایرانی را تعقیب می کنم باور کنید تقریبا نزدیک چند سال فیلم پرمحتوا ندیدم اگر هم دیده باشم فیلم کارگردانانی بود که به خارج گریختند.
یاد خسرو شکیبایی عزیز با آن بازی هایش... و یاد سینمای ما هم بخیر..
افسوس
دقیقا...اصلا به نظر من ژانر کمدی تو سینمای امروز ما داره با ابتذال برابری میکنه
باز جای شکرش باقیه که کارگردان هایی که به قول شما از کشور گریختند( مثل کیارستمی و قبادی) تا حدی تو فستیوال های خارجی آبروی ایرانو حفظ میکنن وگرنه که دیگه هیچی!
سلام دوست عزیز........
به روزم با(میان پرده)
منتظرم